Hoe doorsta ik een emotionele achtbaan

 

emotionele achtbaanVeel mensen hebben hem wel eens moeten doorstaan: de emotionele achtbaan…..

Je het ene moment redelijk voelen, dan een ontzettende huilbui om vervolgens weer in de lach te schieten. Het kan overweldigend voelen om je in deze achtbaan te bevinden. Wanneer je iets heftigs meemaakt, is de kans groot dat je in deze emotionele achtbaan terechtkomt. Hieronder zal ik je wat tools aanreiken om je goed staande te kunnen houden in deze periode.

 

 

Zo overweldigend als een achtbaan in een pretpark kan zijn als je van hoog heel hard naar beneden gaat en links en rechts door bochten vliegt, zo vliegen de emoties momenteel door mijn lichaam. Het ene moment voel ik mij blij en van het een op het andere moment voel ik enorm veel verdriet. Dan voel ik een ontzettende woede en even later kan ik alweer lachen. Kortom: ik bevind mij in deze emotionele achtbaan. 

Vroeger vond ik een achtbaan helemaal niets, te overweldigend. Ik kan er nu steeds beter tegen. Met name door ademhalingstechnieken die ik toepas en mijn gedachten die ik onder controle weet te houden. Deze tools helpen mij nu ook in deze emotionele achtbaan staande te houden.

 

Waardoor ontstaat een emotionele achtbaan

Zoals ik al vertelde kom je in de emotionele achtbaan door een heftige gebeurtenis. Dit kan bijvoorbeeld een trauma zijn of een verlies. 

Voor mij is deze emotionele achtbaan ontstaan door het overlijden van mijn neefje Danilo Jesse. Hij moest te vroeg ter wereld worden gehaald en hij heeft heel hard gevochten om te mogen blijven leven, maar helaas heeft hij dit gevecht niet mogen winnen……

Een zeer overweldigende heftige situatie kan ik je wel vertellen.

 

Zo heb ik mij staande weten te houden

Vooral de wisselende emoties en gemoedstoestanden zorgen voor het overweldigende gevoel in deze achtbaan, maar ook gedachten kunnen hiervoor zorgen. Gedachten die met je aan de haal gaan en in je hoofd blijven ronddraaien als een wervelstorm.

Om dit te kunnen doorstaan zijn er een aantal fases waar je naartoe werkt. Allereerst Acceptatie. Hier begint het allemaal mee. Onze gedachten gaan vaak ontzettend met ons aan de haal, want we willen helemaal niet in deze toestand zitten. Maar deze toestand is er wel. En helaas kunnen we hier geen verandering meer in brengen. We kunnen de tijd niet terugdraaien. Accepteer dat je in deze situatie zit en dat daar ook de wisselende emoties en gemoedstoestanden in plaats gaan vinden.

Het klinkt nu heel makkelijk als ik het zo zeg, maar het is echt werken om ook daadwerkelijk te kunnen accepteren.

Om je gedachten de baas te kunnen blijven: zeg regelmatig (hardop) tegen jezelf dat je aan de situatie niets kan veranderen en dat gedachten als ‘waarom…..’ en ‘wat als…..’ daar geen verandering in gaan brengen en alleen maar zorgen voor meer verdriet en woede. Ook zorgen deze gedachten ervoor dat je je nog meer in de put gaat voelen. Ban deze gedachten dan ook uit. Laat ze niet toe.

 

Verkort de ‘rit’ door ademhaling

Weet dat de emotionele achtbaan er tijdelijk zal zijn. Het voelt vaak als een eeuwigheid, er lijkt geen einde aan te komen. Maar op het moment dat je de emoties er laat zijn en deze er ook mogen zijn, dan kun je deze periode flink verkorten. Vooral door de tranen toe te laten. Hiermee creëer je rust en ruimte. Ik vond dit altijd heel erg moeilijk, omdat ik bang was dat ik overspoeld zou worden door het verdriet. Nu heb ik mijzelf ervan overtuigd, mede door ervaringen uit het verleden, dat dit niet ging gebeuren en heb ik mijn tranen laten vloeien en heb veel rustig gehuild door heel goed op mijn ademhaling te letten tijdens het huilen. Vaak reageert ons lichaam op huilen door de adem te laten ‘stokken’. Ook ademen we dan vaak kort en oppervlakkig. Wanneer je het verdriet er laat zijn en rustig en diep door weet te ademen, zul je ervaren dat het moment van huilen relatief kort zal zijn. Wat weer voor opluchting kan zorgen, letterlijk en figuurlijk.

Dit kost wel wat oefening want ons lichaam reageert instinctief. Maar door je bewust te blijven van je ademhaling en het accepteren van het verdriet zul je op den duur ervaren dat het steeds automatischer gaat.

 

“Ik ben een control-freak, dat lukt mij nooit!”

En denk je nu: “Ik ben een control-freak, dat lukt mij nooit!” Dit is geen excuus. Als er iemand een controlfreak is, dan ben ik dat wel. En mij lukt het ook ? Geef jezelf de kans om sneller meer rust en kracht terug te ervaren! Accepteer dus de situatie, wees je gedachten de baas, laat emoties en tranen er zijn en let vooral op je ademhaling. 

 

Zit je momenteel in deze emotionele achtbaan? Dan wens ik je heel veel sterkte en kracht. Ik hoop dat mijn tools ook jou sneller en makkelijker door deze overweldigende fase gaan krijgen.

Heb je vragen of onduidelijkheden. Of loop je toch vast? Mail of bel mij gerust. Je hoeft niet altijd alles alleen te doen.

 

 

Ik zou het heel fijn vinden als je je ervaringen na aanleiding van het lezen van dit blog zou willen delen door hieronder een reactie te geven.

 

Lieve groet,

Bianca

 

 

 

0 0 stem
Artikelbeoordeling
september 11, 2017
bbcoaching
Abonneer
Abonneren op
guest
0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties